Malaysiaku Gemilang... Beginikah Gemilang?

Mengapa?
SUDAH lebih setahun Hindu Rights Action Force (Hindraf), sebuah pertubuhan haram, mendapat liputan media masa khususnya di Malaysia. Pada peringkat awal tumpuan liputan berkisar kepada tuntutan dan cara ia melakukannya. Bagaimanapun, tumpuan sekarang lebih kepada 'permintaan' supaya lima orang pemimpin pertubuhan haram itu yang kini ditahan di bawah Akta Keselamatan Dalam Negeri (ISA) dibebaskan. Banyak pihak memintanya termasuklah pemimpin MIC - parti utama yang mewakili kaum India dalam Barisan Nasional (BN).
Penekanan berterusan kepada berita usaha untuk membebaskan lima orang terbabit, mungkin sedikit sebanyak telah menenggelamkan punca sehingga mereka diletakkan di bawah akta tersebut.
Sekadar mengembalikan ingatan kita kepada aktiviti kumpulan haram ini, ia antara lain telah menghantar memorandum 18 perkara kepada pejabat Perdana Menteri pada Ogos tahun lepas.
Antara kandungan memorandum tersebut ialah pertubuhan tidak berdaftar ini menyatakan masyarakat India di Malaysia dipinggirkan oleh kerajaan BN. Pertubuhan haram itu juga menegur UMNO dan meminta parti tulang belakang BN itu 'berhenti bermain politik' menerusi sistem 'mandor' dengan kononnya menghulur bantuan kepada masyarakat India secara 'berdikit-dikit'. Dan, pertubuhan haram itu juga mahu agar dihapuskan hak istimewa orang Melayu yang sebenarnya termaktub di dalam Perlembagaan Malaysia.
Pada 25 November pula, pertubuhan haram itu mengadakan perhimpunan haram di Jalan Ampang, Kuala Lumpur, yang antara lain bagi menghantar satu petisyen kepada Suruhanjaya Tinggi British yang mengandungi 100,000 tandatangan untuk Ratu Elizabeth II. Perhimpunan terbabit menjejaskan aktiviti rutin termasuk urusniaga dan lalu lintas di ibu negara, selain menimbulkan kegelisahan orang ramai. Anggota polis dicederakan dan tujuh kenderaan polis turut rosak. Menerusi laporan media asing, dunia diberi gambaran negatif terhadap layanan kepada kaum India di Malaysia. Sebagai contoh, pada satu ketika, ketua menteri di selatan India turut mengulas isu perhimpunan haram terbabit.
Sementara itu pada 9 Disember, peguam P. Uthayakumar yang menjadi salah seorang pemimpin pertubuhan haram itu secara terbuka menyatakan bahawa musuh pertubuhan haram itu bukan orang Melayu tetapi UMNO yang didakwa mengetepikan masyarakat India dalam arus pembangunan negara ini. Dia salah seorang daripada lima orang daripada pertubuhan haram itu yang ditahan di bawah ISA.
Saya petik satu ulasan bukan Melayu keesokannya mengenai kenyataan peguam tersebut: Naib Presiden MCA ketika itu, Datuk Seri Dr. Chua Soi Lek menyifatkan kenyataan terbuka bahawa musuhnya adalah UMNO dan bukannya orang Melayu sebagai berbaur perkauman. Katanya, ini kerana ahli UMNO adalah orang Melayu dan kenyataan sedemikian menggambarkan mereka adalah anti-Melayu.
Membebaskan
Dalam pada itu, Pengerusi pertubuhan haram tersebut, P. Waythamoorthy dilaporkan meninggalkan negara dan kini dikatakan menetap di London.
Selepas pilihan raya umum Mac lalu, kenyataan demi kenyataan pemimpin MIC meminta supaya kerajaan membebaskan lima tahanan ISA terbabit. Dalam kenyataan terbaru kelmarin, pemimpin tertinggi MIC menyatakan partinya akan terus berusaha untuk mengadakan perbincangan dengan kerajaan bagi membebaskan mereka walaupun ada pihak tidak senang hati dengan usaha itu. Ia, katanya, selaras dengan matlamat MIC bagi membela dan menjaga kepentingan serta hak setiap masyarakat India di negara ini.
Satu perkara yang perlu semua pihak mengambil peringatan ialah ISA diguna pakai sebagai langkah pencegahan, setelah Kementerian Dalam Negeri (KDN) berpuas hati perlunya seseorang itu ditahan kerana kegiatannya boleh mengancam dan mengganggu-gugat keselamatan negara. Justeru tindakan itu wajar demi memelihara keselamatan negara dan ketenteraman, seperti mana kes-kes seumpamanya sebelum itu.
Justeru, apakah makna permintaan demi permintaan daripada pihak yang sama, lebih-lebih di pihak yang mempunyai suara dalam kerajaan sendiri? Apakah ia mahu menunjukkan penahanan itu tidak wajar? Atau lebih teruk lagi, KDN membuat silap besar lalu menahan mereka dan oleh itu mereka perlu dibebaskan? Jika pun sebarang pandangan mengenainya dirasakan perlu, ia perlu disalurkan secara 'dalaman' tanpa perlu membuat hebahan. Istilah 'rundingan' membawa konotasi bahawa penahanan itu seolah-olah ada yang tidak kena dan maka itu perlu dirundingi. Apakah ia juga bermaksud pelaksanaan ke atas orang juga perlu dirundingi?
Benar, politik merupakan suatu kuasa tetapi tidak semua perkara perlu dilihat dari kaca mata politik semata-mata.
Sebagai sebahagian daripada kerajaan, pihak yang berkenaan sewajarnya bersuara senada dengan kerajaan atau lebih tepat lagi tidak sepatutnya timbul permintaan supaya pembebasan itu dilakukan, sebaliknya perlu menyokong penahanan itu.
Isu penahanan ISA perlu dilihat melangkaui perjuangan politik serta ruang lingkup kaum yang diperjuangkan.
Sebenarnya, isu penahanan lima orang terbabit, amat sekali perlu dilihat sebagai satu keperluan dan bukannya pilihan dalam menangani unsur-unsur yang bersifat mengganggu-gugat ketenteraman awam.
Mana-mana kerajaan pun, jika perlu memilih antara ketenteraman awam dan kebebasan rakyat untuk bercakap, ia sewajarnya mengutamakan ketenteraman awam. Lebih-lebih lagi, dalam konteks negara yang pelbagai kaum dan anutan agama ini, kebebasan tidak boleh diberikan tanpa ada tanggungjawab. Ketika kita menghargai kebebasan, undang-undang berkaitan keamanan negara juga penting. Tiada kebebasan mutlak sebenarnya.
Dalam menikmati dasar lebih keterbukaan kepimpinan negara sekarang, rakyat tanpa mengira kaum dan agama tidak boleh lupa bahawa mereka tetap terikat dengan undang-undang negara. Dalam mengekalkan keharmonian kaum, kita perlu menjadikan sejarah sebagai pedoman kerana ia adalah guru paling baik. Sejarah tidak pernah menipu!

Rujuk : http://www.utusan.com.my/utusan/info.asp?y=2008&dt=1006&pub=utusan_malaysia&sec=rencana&pg=re_10.htm&arc=hive